Roadtrip dag 6, Greymouth naar Rolleston
Door: adenlinet
Blijf op de hoogte en volg Ad en Linet
16 Januari 2012 | Nieuw Zeeland, Rolleston
Maandag. De laatste dag van onze roadtrip. 's Morgens ben ik al vroeg op het strand, dat zo'n 50 meter van ons nachtverblijf is. Onder een stralende zon, de zee voor me en links van me besneeuwde bergtoppen in de verte. Wat een uitzicht.
Voor we op de terugweg gaan, rijden we eerst nog verder naar het noorden. Daar is Punakaiki, met pancakerocks en blowholes. De weersomstandigheden wat betreft de wind zijn prima. Helaas is het tij niet helemaal wat we zouden willen. Als we aankomen is het pas een uur geleden laag tij geweest en duurt het dus nog 5 uur voor het weer hoog tij is. Dan zijn de blowholes veel spectaculairder, maar door de stevige wind is het ook nu een prachtgezicht. De weg ernaar toe is ook weer schitterend, het ene moment vlak langs het strand en even later wel 50 tot 75 meter boven het strand, met natuurlijk de nodige dieptes hier en daar. Ach, je went er aan, zullen we maar zeggen.
Bij Punakaiki aangekomen blijkt een van de wandelpaden die toegang geven, afgesloten. Het andere pad is open, dus geen probleem verder. Het is duidelijk waarom het pancakerocks heet. De rotsen zien eruit als een slordig gestapelde berg pannenkoeken. En we begrijpen waarom de blowholes zo spectaculair zijn. We zien er niet zo veel van, maar het tij begint op te komen en de golven slaan met flinke kracht over de rotsen, waarbij het water, nu al, metershoog opspat. Als het vloed is zal het zeker gigantisch zijn. De knallen als het water tegen de rotsen slaat is nu al gelijk aan een kanonsschot.
In diverse rotsen zijn gezichten en dieren te herkennen en dat is best grappig. En ook hier, je moet het zelf horen, zien en ruiken om te weten wat het is. Foto's en video schieten zwaar tekort.
Maar we hebben nog een eind te rijden, dus gaan we weer in de auto's. De volgende stop is Moana Lake, daar hebben we picnic aan de oever van het meer. Eerst draait de boys car een pirouette op het strand, maar dat kunnen wij ook heren! Haha. We doneren allemaal wat water uit onze drinkflessen om thee en koffie te kunnen zetten. Na de picnic, ruimen we de boel op en daar gaan we weer.
De bergen in. Op het Zuidereiland kun je maar op vier plaatsen de bergen doorsteken, en als je ze ziet begrijp je dat helemaal. We zijn op weg naar Arthur's Pass. In dit gebied zijn stukken van LotR opgenomen en ook van Narnia. Het landschap is er uitermate geschikt voor.
We moeten vele meters omhoog.
Hoog in de bergen is een soort afdak / tunnel waar we door moeten. Het is aan een kant open en meteen er achter is een afdak voor een waterval, waar we onderdoor moeten. Als het afdak er niet was zou de waterval op de weg storten. Heel vreemd hoor. Voor ons is een grote vrachtwagen met boomstammen in zware moeilijkheden, hij kan bijna niet boven komen. Moet zelfs af en toe helemaal stoppen dreigt dan terug te rollen. Gelukkig krijgen we ruimte van een tegenligger om hem te passeren. Na deze bouwwerken komt een heel lange brug om een ravijn over te steken. De oude weg is weggevaagd door een steenlawine.
Vroeger was dit een weg waar je niet verzekerd was als je er over ging, omdat het zo een gevaarlijke weg was.
Na de brug kun je een stukje die oude weg op naar een uitzichtpunt. Het stikt er van de Kea's, ze zitten op het dak van de auto en als je raampje open staat, proberen ze binnen te komen. Ze pulken de rubbers van de ramen uit je auto.
Na Arthur's Pass stoppen we bij een waterval, Devils Punchbowl. We gaan er kijken, een eind lopen en 345 treden op en af, sommige stenen treden, gemaakt in het pad, sommige houten trappen. Maar het is de moeite waard. Nadeel; als je er bent weet je dat je al die trappen weer terug moet ook. Pff, hard werken hoor zo'n vakantie, maar we hoeven niet meer te trainen vandaag.
Weer verder, nu is de volgende stop bij Castle Hill. Een bergrug van 920 meter, bezaaid met rotsblokken. Grote en kleine, maar zelfs de kleinere zijn groter dan ik. Een aantal van de grote zijn inderdaad zo groot als een kasteel.
Daarna dalen we af tot we weer in het vlakke land zijn en we naar huis rijden. Wat een fantastische trip was dat. Zelfs al hebben we, in verhouding, maar een klein stukje van NZ gezien, het was beslist indrukwekkend.
's Avonds liggen we allemaal vroeg in bed.
Voor we op de terugweg gaan, rijden we eerst nog verder naar het noorden. Daar is Punakaiki, met pancakerocks en blowholes. De weersomstandigheden wat betreft de wind zijn prima. Helaas is het tij niet helemaal wat we zouden willen. Als we aankomen is het pas een uur geleden laag tij geweest en duurt het dus nog 5 uur voor het weer hoog tij is. Dan zijn de blowholes veel spectaculairder, maar door de stevige wind is het ook nu een prachtgezicht. De weg ernaar toe is ook weer schitterend, het ene moment vlak langs het strand en even later wel 50 tot 75 meter boven het strand, met natuurlijk de nodige dieptes hier en daar. Ach, je went er aan, zullen we maar zeggen.
Bij Punakaiki aangekomen blijkt een van de wandelpaden die toegang geven, afgesloten. Het andere pad is open, dus geen probleem verder. Het is duidelijk waarom het pancakerocks heet. De rotsen zien eruit als een slordig gestapelde berg pannenkoeken. En we begrijpen waarom de blowholes zo spectaculair zijn. We zien er niet zo veel van, maar het tij begint op te komen en de golven slaan met flinke kracht over de rotsen, waarbij het water, nu al, metershoog opspat. Als het vloed is zal het zeker gigantisch zijn. De knallen als het water tegen de rotsen slaat is nu al gelijk aan een kanonsschot.
In diverse rotsen zijn gezichten en dieren te herkennen en dat is best grappig. En ook hier, je moet het zelf horen, zien en ruiken om te weten wat het is. Foto's en video schieten zwaar tekort.
Maar we hebben nog een eind te rijden, dus gaan we weer in de auto's. De volgende stop is Moana Lake, daar hebben we picnic aan de oever van het meer. Eerst draait de boys car een pirouette op het strand, maar dat kunnen wij ook heren! Haha. We doneren allemaal wat water uit onze drinkflessen om thee en koffie te kunnen zetten. Na de picnic, ruimen we de boel op en daar gaan we weer.
De bergen in. Op het Zuidereiland kun je maar op vier plaatsen de bergen doorsteken, en als je ze ziet begrijp je dat helemaal. We zijn op weg naar Arthur's Pass. In dit gebied zijn stukken van LotR opgenomen en ook van Narnia. Het landschap is er uitermate geschikt voor.
We moeten vele meters omhoog.
Hoog in de bergen is een soort afdak / tunnel waar we door moeten. Het is aan een kant open en meteen er achter is een afdak voor een waterval, waar we onderdoor moeten. Als het afdak er niet was zou de waterval op de weg storten. Heel vreemd hoor. Voor ons is een grote vrachtwagen met boomstammen in zware moeilijkheden, hij kan bijna niet boven komen. Moet zelfs af en toe helemaal stoppen dreigt dan terug te rollen. Gelukkig krijgen we ruimte van een tegenligger om hem te passeren. Na deze bouwwerken komt een heel lange brug om een ravijn over te steken. De oude weg is weggevaagd door een steenlawine.
Vroeger was dit een weg waar je niet verzekerd was als je er over ging, omdat het zo een gevaarlijke weg was.
Na de brug kun je een stukje die oude weg op naar een uitzichtpunt. Het stikt er van de Kea's, ze zitten op het dak van de auto en als je raampje open staat, proberen ze binnen te komen. Ze pulken de rubbers van de ramen uit je auto.
Na Arthur's Pass stoppen we bij een waterval, Devils Punchbowl. We gaan er kijken, een eind lopen en 345 treden op en af, sommige stenen treden, gemaakt in het pad, sommige houten trappen. Maar het is de moeite waard. Nadeel; als je er bent weet je dat je al die trappen weer terug moet ook. Pff, hard werken hoor zo'n vakantie, maar we hoeven niet meer te trainen vandaag.
Weer verder, nu is de volgende stop bij Castle Hill. Een bergrug van 920 meter, bezaaid met rotsblokken. Grote en kleine, maar zelfs de kleinere zijn groter dan ik. Een aantal van de grote zijn inderdaad zo groot als een kasteel.
Daarna dalen we af tot we weer in het vlakke land zijn en we naar huis rijden. Wat een fantastische trip was dat. Zelfs al hebben we, in verhouding, maar een klein stukje van NZ gezien, het was beslist indrukwekkend.
's Avonds liggen we allemaal vroeg in bed.
-
17 Januari 2012 - 23:39
Brigitte:
Dit is heel gaaf. Mooie plaatjes .xxGenieten en goede resi verder -
18 Januari 2012 - 08:22
Harrie En José :
Even een paar dagen niet kunnen reageren. Beetje ziekjes. Maar ik volg jullie wel. Jullie hebben het fantastisch dat kun je wel zien en lezen. Geniet de volgende dagen volop, want aan ieder avontuur komt een einde. Het gaat allemaal veel te snel, maar de ervaringen en indrukken neemt niemand jullie nog af. Groetjes. -
19 Januari 2012 - 09:16
Dyon En Marloes:
Wow wat een nieuwe verhalen. Klinkt echt als een gave road trip! Zo enorm bizar dat je zoveel verschillende dingen kan zien op een eiland toch?!! -
20 Januari 2012 - 07:14
Mark (appie):
Hey,
Wat hebben jullie toch een fantastisch reis, helemaal geweldig.
Jullie verhalen laten goed merken hoe jullie aan genieten zijn.
Groet
Mark -
21 Januari 2012 - 17:30
Tineke:
Ik heb even de tijd genomen om alle verslagen van de Roadtrip te lezen.
Wat een belevenis en de foto's die jullie hebben gemaakt zijn ook al zo mooie.Kunnen jullie straks wel wennen.
Want een keer komt de tijd dat je terug moet.Geniet nog van de week die jullie hebben en een goede reis terug.
Gr Tineke -
22 Januari 2012 - 15:53
Karna Roselle:
Hoi Ad en Linet,
Ik heb regelmatig een stukje gelezen van jullie mooie reisverslagen. Wat een ervaringen en indrukken doen jullie op, geweldig, en wat een mooie foto's. Ben benieuwd naar de verhalen en foto's als jullie weer "back home" zijn. Super om z'n vakantie mee te maken, dit vergeten jullie nooit meer!!
Goede reis en veel plezier verder.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
