Geen luie zondag

Gisteren hebben we weer een familieontmoeting gehad en vandaag is aan onszelf om wat van Wellington te zien.
Op ons programma staan twee dingen: Te Papa en LotR-tour.
Te Papa is hét museum van Nieuw Zeeland. Vrij toegankelijk en 6 verdiepingen hoog. VAnuit het hotel te lopen, dus gaan we op pad. Bij het museum aangekomen, beginnen we op de vierde etage. Daar vinden we veel over Maori's. Van de grote boten, waarmee ze naar NZ zijn gekomen tot en met nagebouwde opslaghuizen voor hun voedsel. Ook gewone hutten en een dorpshuis zijn er nagebouwd. Natuurlijk van alles over hun geschiedenis. Ondersteund door gebruiksvoorwerpen en kleding. Het is ook een modern, interactief museum. De digitale mogelijkheden worden hier goed gebruikt door visuele inzet, leuke quizen en ook voor kinderen is op elke verdieping een ontdekplek waar ze op heel veel verschillende manieren informatie krijgen aangeboden. Na de Maori's bekijken we natuurlijk ook de Europese invloeden op NZ. Vooral de Engelsen, maar ook Nederlanders en andere Europeanen. Tegenwoordig vooral Aziaten die het land binnen komen. Na een kop koffie gaan we op andere verdiepingen kijken. Over flora en fauna. En een afdeling over natuurverschijnselen in NZ. Het is hier behalve aardbevinggebied ook vulkanisch, met name het Noordereiland. Je kunt ook in een aardbevinghuis, waarin je kunt ervaren hoe een aardbeving voelt. Aangezien we die al hebben meegemaakt, slaan we dat onderdeel maar over. Je kunt ook teveel van het goede krijgen, toch? Het is echt een fantastisch leuk museum, maar we gaan er toch uit vanwege ons middagprogramma.

Buiten blijkt het te regenen. Niet dat dat voor ons iets uitmaakt. Wij moeten toch met de bus mee. We lopen naar de opstapplaats, lunchen daar op ons gemak (uit de regen) en dan begint het echt te plenzen, Raining cats and dogs, zoals ze hier zeggen.
De bus komt netjes op tijd. De chauffeur/gids gaat bellen met de Weta-Cave, of het programma omgegooid kan worden omdat het zo nat is. Gelukkig kan dat en we gaan op weg.
De gids geeft tijdens de rit uitleg welke stukken waar zijn opgenomen en vertelt anekdotes over de acteurs en opnames. In de bus is een computerscherm, waarop hij stukjes van scenes laat zien, en dan vervolgens de plaats aanwijst waar het is gedaan. Ook vertelt hij wat echt is en wat er naderhand digitaal in is verwerkt. Weta is het bedrijf dat alle maskers, maquettes, wapens e.d. heeft ontworpen. En de Weta-Cave is een klein museum waar je een film kunt zien over het onstaan van Weta en wat ze onder andere allemaal hebben gedaan in de loop der jaren. En dat is veel meer dan Lord of the Rings! Ook is er een klein museum met heel veel miniaturen van de figuren uit de LotR-films. En ook voorbeelden van maskers. Ook staat er een levensgrote Urukhai, en Smeagal. En het pak van Sauron. Verder ook nog een aantal voorbeelden uit andere films. Uiteraard is er een klein winkeltje bij met van alles, varierend van een paar dollar tot maquettes van vele honderden dollars per stuk. Na enige tijd gaan we weer in de bus en dan gaan we naar Mount Victoria, boven Wellington. Daar zijn diverse opnames gemaakt. Het is inmiddels droog en we stappen uit en gaan het bos in. De gids heeft een laptop bij zich, waarop hij weer stukjes film laat zien en dan de bomen en paden aanwijst waar de opname is gemaakt. Vervolgens worden de deelnemers uitgenodigd om de scene na te doen. Dan kun je foto's maken. Hij legt ook hier uit welke stukken er digitaal bij zijn gemaakt en wat echt is. Zo zien we waar Frodo en zijn Hobbit vrienden de heuvel afbuitelen na hun vlucht uit het maisveld. Vervolgens gaan vier vrijwilligers op het modderige pad liggen. Over elkaar heen, om de scene na te spelen. De gids heeft allerlei attributen bij zich, zoals een gebroken wortel, om het zo echt mogelijk te laten zijn. Ook zien we waar Frodo in de boom een pijpje rookt en het pad naar de Pransing Pony. Het verschuilen voor de Nazgul is ook hier opgenomen. De paadjes waar we langs moeten behoren beslist niet tot mijn favorieten. Een paadje in het bijzonder is heel smal, steil, glibberig van de vele regen en direct naast het pad gaat het steil naar beneden. Ik ben blij dat ik boven op een veiliger pad aankom, en hoop met heel mijn hart dat ik niet hierlangs terug moet. Als hij nog meer van zulke paadjes in petto heeft, haak ik af. De rest an de route behoort ook beslist niet tot mijn favoriete routes, maar het wordt gelukkig niet zo erg meer als dat paadje. Om half zeven zijn we terug op de plek waar we zijn gestart 's middags. Een erg leuke trip om te doen. Wij gaan terug naar ons hotel. Morgen hebben we weer een treinreis voor de boeg.